اندر حکایت یک کشف تاریخی؛ بیمه خبرنگاران 20 ساله نیست!
بعد از چند سال کار مطبوعاتی، مدارک لازم را برای ارشاد می فرستم و بعد از چند ماهی معرفینامه «صندوق حمایت از نویسندگان و روزنامهنگاران» به دستم میرسد. هرچند کار مطبوعاتی سخت است و مشکلات بسیاری برای یک روزنامه نگار وجود دارد، اما همین که میدانم قانونی تصویب شده و خبرنگاری جزو مشاغل سخت و زیانآور محسوب میشود و بعد از 20سال میتوانم بازنشسته شوم، تسکینی است بر این موضوع.
خوشحال و خندان به بیمه شعبه 3 مشهد مراجعه میکنم و مدارک را تحویل میدهم. هنگامی که کارمند مربوطه میخواهد حرفهام را وارد سیستم کند، عنوان «نویسنده» را در سیستم وارد میکند. بهطور خیلی اتفاقی این موضوع را میبینم و به ایشان تذکر میدهم که «بنده روزنامهنگار هستم و در معرفی نامهای که روزنامه برای اداره ارشاد فرستاده «خبرنگار» معرفی شدهام؛ نه نویسنده!»؛ اما ایشان میگوید كه همه این مشاغل زیرگروه «نویسندگي» محسوب میشود و ما برای همه عنوان نویسنده را به كار ميبريم و فرقی نمیکند كه شما نویسنده کتاب باشی یا روزنامهنگار! کمی تعجب میکنم و به ایشان میگویم: «نویسنده و خبرنگار خیلی فرق میکند! خبرنگاری جزو مشاغل سخت محسوب میشود و بیمهاش 20ساله است!». با تعجب نگاهم میکند و با خنده میگوید: «خیر! شما برای بازنشسته شدن بايد دو شرط را داشته باشید؛ هم حداقل 20سال حق بیمه رد کرده باشید و هم اینکه حداقل سنتان 60 سال باشد!». باز هم برای ایشان توضیح میدهم که در سایتها، روزنامهها و از قول مسئولان هزاران بار خواندهام که خبرنگاران 20ساله بازنشسته میشوند. اما ایشان میگوید كه خیر، اینگونه نیست!
احتمال می دهم کارمند مربوطه اطلاعاتش کافی نباشد وگرنه محال است اینگونه باشد. چون چند روز پیش در دفتر روزنامه شهرآرا همه دوستان میگفتند كه خبرنگاری شغل سخت و زیانآور است و بیمه آن 20ساله ميباشد.
پیش مسئول دیگری در این شعبه میروم. ایشان آب پاکی را روی دستم میریزد و میگوید: «شما بیمه حرف و مشاغل آزاد هستید و در بیمه حرف و مشاغل آزاد، اصلاً مشاغل سخت و زیانآور نداریم! و در هیچ حالتی بیمه حرف و مشاغل آزاد 20ساله نخواهد شد. حتی اگر خبرنگار باشی؛ چون خودت، خودت را بیمه میکنی! در صورتي كه روزنامه تو را به عنوان خبرنگار بیمه میکرد، خبرنگاریات سخت و زیانآور محسوب میشد و بیمهات 20 ساله میشد!» باز هم قانع نمیشوم. با خودم میگویم محال است که هم من و هم تمام دوستان روزنامهنگارم و حتی مسئولان اداره ارشاد اشتباه کنند. همه آنها میگفتند بیمه خبرنگاران 20 ساله است. حتی اگر خودت، خودت را (با استفاده از نامه صندوق حمایت از نویسندگان و روزنامهنگاران) بیمه کنی!
به شعبه یک تامین اجتماعی میروم و در آنجا نیز سئوالم را تکرار میکنم. پاسخها دقیقاً همانهايي است که در شعبه 3 شنیدم. دیگر مطمئن میشوم كه نه تنها من، بلکه همه روزنامهنگاران کشور و حتی تمام افرادی که در ارشاد خدمت میکنند، در اشتباه هستند. اشتباهی که آثار آن نه امروز، بلکه هفده هجده سال دیگر معلوم میشود.
حتی به اداره ارشاد مشهد هم سر میزنم. مسئول مربوطه تعجب میکند و از من به خاطر پیگیریهایم تشکر میکند.
نمیدانم از این کشف تلخ ناراحت باشم یا خوشحال باشم که به این کشف تاریخی رسیدهام. موضوعی که شاید تا هفده هجده سال بعد و درخواست نخستين روزنامهنگار برای بازنشسته شدن، هیچکس از آن مطلع نمیشد!
دلم راضی نمیشود آسایش خاطر برخی از دوستان روزنامهنگارم را بر هم بزنم. بندگان خدا با خیال خوش رفتهاند و خودشان را بیمه کردهاند و فکر میکنند 20 سال دیگر (در حدود 45 تا 50 سالگی) بازنشسته میشوند. اما نمیدانند که 20 سال دیگر وقتی به بیمه مراجعه کنند تا خودشان را بازنشسته کنند، به آنها گفته خواهد شد که بروند و وقتی 60ساله شدند، بیایند!
به چند تن از دوستان روزنامهنگار قضیه را میگویم. در ابتدا باور نمیکنند و میگویند که من اشتباه میکنم. اما بیشتر که برایشان توضیح میدهم، متوجه میشوند شغلی که همه مسئولان به سخت و زیان بار بودنش اعتراف دارند و حتی در اين باره قانون هم تصویب شده، از طرف بیمه شغل سخت و زیانآور محسوب نمیشود.
دوستان در روزنامه قول پیگیری میدهند و من اميدوارم بتوانند با پیگیری این موضوع و حل کردن آن، خدمتی بزرگ به تمام روزنامهنگاران میهن عزیزمان انجام دهند.
ارژنگ حاتمي
چاپ شده در روزنامه شهرآرا
طنزنویس